Skip to content

Een romantisch uitje

Een romantisch uitje.

Ik wist niet dat het kon: nog romantischer dan het van der Valk in Breukelen. U weet wel, dat is dat van oorsprong Chinese hotel met uitzicht op òf de A2, òf het spoor Amsterdam-Utrecht. Dat hotel dat ooit een hele mooie tuin had, maar dat door van der Valk werd overgenomen en waar de hoteltuin werd vervangen door een fantasieloze aanbouw. Dat hotel dus. Daar waar de afgelopen jaren de Fabry patiëntendag werd gehouden.

Ik snap dat het moeilijk zoeken was naar een plek die nog romantischer zou zijn. En ik moet het bestuur wel echt complimenteren dat het ze is gelukt. Want ten eerste is Almere natuurlijk wel een bijzonder authentieke stad. Rijke geschiedenis ook. Daarnaast is het uitzicht op de Volvo garage natuurlijk om te smullen en doet het de hartstocht tot grote hoogte stijgen. Laat staan een kantoorkolos van een of andere onderneming. Ik weet het zeker: als ik een jubileum met mijn Lief mag houden, dan neem ik haar hier mee naar toe.

U voelt wellicht het cynisme de boventoon voeren. Dat was vooral een beetje om te plagen. Want natuurlijk begrijp ik dat het hierbij vooral om een centrale (en betaalbare?) locatie gaat. Elke vergaderzaal lijkt er tegenwoordig toch hetzelfde uit te zien en wie is er geïnteresseerd in de omgeving als er een boeiend verhaal wordt verteld? En ook toegegeven, de Schnitzel met Appelmoes en een Kers is al lang vervangen door een prima maaltijd. Want dat heb ik me zeker laten smaken. Sushi, gamba’s, gegrilde ham, salades. Dat was echt prima.

Het was weer een bijzondere patiëntendag. Zoals ze eigenlijk altijd bijzonder zijn. Ik moet u opbiechten dat ik er wel eens met een bezwaard gemoed naar toe ga. Zeker ook omdat ik net een werkweek achter de rug heb (net als velen van u overigens). Extra bezwaard omdat het zaterdag een hele mooie dag was. En dan zit ik in de auto op weg naar weer een dag binnen zitten en over ziekte(n) praten. Dat bedenk ik dan soms.

Maar op de terugweg van de patiëntendag ben ik altijd juist weer gemotiveerd. Omdat het toch altijd bijzonder is om velen van jullie bij elkaar te zien. Omdat ik dan altijd weer zie hoe belangrijk het is wat we doen. En omdat ik me vooral realiseer wat we allemaal nog moeten doen. En hoe gezegend ik ben dat ik met zo’n leuke club AMC collegae mag werken. En eigenlijk is iedereen die dag goed gehumeurd.

Dus de batterij is weer opgeladen, de motivatie om het toch nog beter te doen weer optimaal en zo ben ik weer klaar voor weer een jaar Fabry zorg en onderzoek. En voor weer een patiëntendag volgend jaar! Tot dan!

Back To Top